29 ετών / Τόγκο
29 years old / Togo
Μια μαύρη θάλασσα, μερικές φορές, μπορεί να συμβολίζει την ελπίδα.
Προερχόμενη από μια χώρα όπου η δημοκρατία υποβαθμίζεται και η δικτατορία βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κύπρος αντιπροσωπεύει, για την οικογένειά μου και εμένα, την ελπίδα. Εδώ, βρίσκουμε την ειρήνη. Φύγαμε από το Τόγκο για πολιτικούς λόγους. Στο Τόγκο, εργαζόμουν ως ταμίας σε μια ιδιωτική τράπεζα, αλλά πάντα είχα ένα πάθος για τα υφάσματα, όπως και η μητέρα μου. Τα Σαββατοκύριακα έκανα μαθήματα σχεδιασμού ρούχων και ζητούσα από τη μητέρα μου να μου διδάξει τις τεχνικές της, και έτσι άρχισα να φτιάχνω μόνη μου τα ρούχα μου.
Κάποτε, ανησυχώ ότι ο χρόνος γλιστράει και ότι δεν θα εκπληρώσω τον σκοπό μου στη γη. Η μεγαλύτερη ελπίδα μου είναι να είμαι χρήσιμη όπου κι αν πάω, δίνοντας λύσεις στους άλλους. Πάντα ονειρευόμουν να βοηθήσω τους γύρω μου. Πριν φτάσω στην Κύπρο, ήθελα να ανοίξω μια αποθήκη μόδας για να απασχολώ άτομα που μπορεί να μην έχουν τα μέσα να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Φιλοδοξώ να βοηθήσω και να μοιραστώ τις γνώσεις μου, δημιουργώντας μια κοινότητα όπου οι άνθρωποι μπορούν να εργάζονται και να φέρνουν τα παιδιά τους χωρίς να ανησυχούν για το πού θα τα αφήσουν. Αυτός θα ήταν ένας ουσιαστικός τρόπος να στηρίξω τους άλλους. Θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι με υφάσματα και να συνδυάσω την αφρικανική και την κυπριακή κουλτούρα μέσω της μόδας. Η δημιουργία ρούχων με κρατάει συνδεδεμένη με την κληρονομιά μου και τη μητέρα μου. Αυτή η σύνδεση είναι σημαντική, γιατί δεν ξέρω πότε μπορεί να επιστρέψω. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση των ριζών μου και είναι μέρος της ταυτότητάς μου. Στην Αφρική, οι άνθρωποι πάντα βρίσκουν λόγους να φτιάχνουν νέα ρούχα. Για κάθε γιορτή, συμπεριλαμβανομένων των Χριστουγέννων, της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, των γάμων, ακόμα και κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου, δημιουργούμε ενδύματα. Είναι σύνηθες να επισκέπτεσαι έναν ράφτη για να σου φτιάξει ρούχα. Στους γάμους, φοράμε παραδοσιακά υφάσματα που αντικατοπτρίζουν τα χρώματα της σημαίας μας.
Ο γάμος μου ήταν παραδοσιακός και διήρκεσε τρεις ημέρες, με διαφορετικά ρούχα για κάθε ημέρα. Την πρώτη ημέρα, ο γαμπρός επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας μου και ως ζευγάρι φορέσαμε ασορτί ρούχα. Νεαρά κορίτσια έφεραν φρέσκο νερό και περπάτησαν στο χωριό για να αναγγείλουν την τελετή. Στη συνέχεια, οι χωρικοί ήρθαν στο σπίτι της οικογένειάς μου για να χορέψουν και να γιορτάσουν. Τη δεύτερη μέρα, είχαμε μια πολιτική τελετή στον δήμο. Ο πατέρας μου ήταν απίστευτα περήφανος εκείνη την ημέρα, ήθελε να βρω έναν αγαπημένο και υποστηρικτικό σύντροφο. Για εκείνον, ήταν μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της ζωής του. Μου είπε: «Ο γάμος δεν είναι επιτυχία, αλλά τρόπος ζωής». Έχω μια φωτογραφία του από εκείνη την ημέρα που αγαπώ πολύ. Την τρίτη ημέρα, παντρευτήκαμε στην εκκλησία και γιορτάσαμε τη νέα μας ζωή μαζί.
Η δημιουργία οικογένειας μπορεί να είναι πρόκληση μερικές φορές. Το πρόγραμμα ήταν θεραπευτικό για μένα, καθώς μου έδωσε την ευκαιρία να συνδεθώ, να μοιραστώ και να ακούσω τις απόψεις των άλλων μετά από πολύ καιρό. Ως μητέρα δύο παιδιών, απολαμβάνω να περνάω χρόνο με τα παιδιά μου. Δυστυχώς, το σχολείο δεν τα δέχεται λόγω της ηλικίας τους και δεν μπορούμε να πληρώσουμε τον παιδικό σταθμό, γεγονός που με δυσκολεύει να ενταχθώ στην κοινωνία.
Ζούμε σε έναν αβέβαιο κόσμο και είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πού θα είμαστε σε πέντε χρόνια. Το να βρεις αξιόπιστους ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να σε βοηθήσουν να λύσεις τα προβλήματά σου είναι δύσκολο. Σε δέκα χρόνια, δεν είμαι σίγουρη για το πώς θα είναι ο κόσμος, αλλά θέλω τα παιδιά μου να με εμπιστεύονται απόλυτα χωρίς αμφιβολίες. Τα φύκια στο
Birth Certificate (2004) της Κλίτσας Αντωνίου αντιπροσωπεύουν όλες τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μου, όπως το να μεγαλώσουν, να πάνε σχολείο, να αναζητήσουν εργασία και να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά ζητήματα. Αν τα παιδιά μου αντιμετωπίσουν δυσκολίες εκτός του σπιτιού μας, θέλω να είμαι εγώ το πρόσωπο στο οποίο θα απευθυνθούν, όχι κάποιος άλλος. Στόχος μου είναι να είμαι τόσο η μητέρα τους όσο και ο σύμβουλος ζωής τους. Θέλω να με ακούνε γιατί ο κόσμος δεν είναι τόσο αθώος όσο εκείνα. Αν ένα παιδί νιώθει ανασφάλεια για τη μητέρα του, μπορεί να αρχίσει να εμπιστεύεται κάποιον άλλον, κάτι που μπορεί να το θέσει σε κίνδυνο. Για μένα, εμπιστοσύνη σημαίνει να μην έχεις καμία αμφιβολία ότι η μητέρα σου θέλει το καλύτερο για σένα. Το πρόσωπο που εμπιστεύομαι περισσότερο είναι ο σύζυγός μου, που φροντίζει για την οικογένειά μας και με στηρίζει στην επίτευξη των ονείρων μου. Αστειεύεται ακόμη και με το γεγονός να γίνει βοηθός μου μια μέρα.
Μοιραζόμαστε κοινούς στόχους για το μέλλον μας και θέλουμε το καλύτερο για την οικογένειά μας. Το να παρέχουμε στα παιδιά μας ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον, είναι πιο σημαντικό για εμάς από τα χρήματα. Το μεγαλύτερο παιδί μου έχει ταλέντο στη ζωγραφική και την οραματίζομαι να γίνει σχεδιάστρια μόδας μια μέρα, με τη δική μου υποστήριξη, όπως ακριβώς η μητέρα μου με στήριξε.
****
A black sea can sometimes symbolize hope.
Coming from a country where democracy is deteriorating and dictatorship is on the rise, Cyprus represents hope for my family and me. Here, we find peace. We left Togo due to political reasons. In Togo, I worked as a cashier at a private bank, but I've always had a passion for fabrics, like my mother. On weekends, I would take lessons in clothing design and ask my mom to teach me her techniques, which is how I began making my own clothes.
At times, I worry that time is slipping away and that I won’t fulfil my purpose on Earth. My greatest hope is to be useful wherever I go, providing solutions for others. I’ve always dreamed of helping those around me. Before arriving in Cyprus, I wanted to open a fashion warehouse to employ individuals who might not have the means to start their own businesses. I aspire to help and share my knowledge, creating a community where people can work and bring their children without worrying about where to leave them. This would be a meaningful way to support others. I want to continue working with fabrics and blend African and Cypriot cultures through fashion. Creating clothes keeps me connected to my heritage and my mother. This connection is important because I don’t know when I might return. It serves as a reminder of my roots and is part of my identity. In Africa, people always find reasons to make new clothes. For every celebration, including Christmas, New Year’s Eve, weddings, and even during leisure time, we create garments. It's common to visit a tailor to have clothes made. At weddings, we wear traditional fabrics that reflect the colours of our flag.
My wedding was a traditional event that spanned three days, with different outfits for each day. On the first day, it’s customary for the groom to visit the bride at her family's home. So, the groom visited my house wearing a matching outfit, made from the same fabric. Young girls would fetch fresh water and stroll around the village to announce that the ceremony was about to start. Then, people from the village came to my family's house to dance and celebrate. On the second day, we had our civil marriage at the municipality, and my dad felt a deep sense of pride. He always hoped I would find the right man who would love and support me. For him, that day was one of the highlights of his life. He said, “Marriage is not just a success; it’s a lifestyle.” I have a photo of him from that day that I cherish. On the third day, we got married in church and celebrated our new life together.
Having a family can be challenging at times. The program felt therapeutic for me, as it provided a chance to connect, share, and hear others’ perspectives after a long time. As a mother of two, I enjoy spending time with my children, but unfortunately, the school won’t accept them due to their ages, and we can’t afford kindergarten, making it hard for me to integrate into society.
We live in an uncertain world, and it’s difficult to know where we’ll be in five years. Finding trustworthy people who genuinely want to help you solve your problems is challenging. In ten years, I’m unsure what the world will look like, but I want my children to trust me completely without doubts. The seaweed in Klitsa Antoniou’s
Birth Certificate (2004) represents all the challenges my children will face, such as growing up, attending school, searching for jobs, and dealing with societal issues. If my children encounter difficulties outside our home, I want to be the person they turn to, not anyone else. I aim to be both their mother and their life coach. I want them to listen to me because the world is not as innocent as they are. If a child feels insecure about their mother, they might start trusting someone else, which could endanger them. For me, trust means having no doubts that your mother wants what’s best for you. The person I trust most is my husband; he cares for our family and supports me in achieving my dreams. He even jokes about being my assistant one day. We share common goals for our future and want the best for our family. Providing our children with a safe and healthy environment is more important to us than money. My oldest child has a talent for drawing, and I envision her becoming a fashion designer one day, with my support, just as my mother supported me.